Би саяхан Бээжин, Шанхай хотуудаар хэд хоног аялаад ирлээ. Очсон газрынхаа дэлгүүр хоршоогоор “шоопинг” хийх хоббиотой нэгэн. Гэхдээ дэлгүүрүүдээс онцолж номын дэлгүүр хэсэх бүр дуртай. Энд тэндхийн ховор живэр ном сонин эргүүлж үзэх, гайгүйхэн ном сонин байвал авах донтой гэхэд болно. Зарим нь дэмий цаас чирээд гэж дургүйцдэг ч хэрэг болдог л юм даа.
Тэгээд яагаад ч юм номын дэлгүүрээр явж байхад нэг л тийм сайхан гэгээлэг мэдрэмж төрдөг. Та бүхний харж байгаа энэ зураг дээрхи номын дэлгүүр бол миний орсон дэлгүүрүүдээс хамгийн их номтой, бас хамгийн их хүн “бужигнасан” нь байлаа. Яг л манай их дэлгүүр шиг байшинд дүүрэн ном, дүүрэн хүн. Та энэ хүүхдүүдийг номын санд сууж байна гэж бодож байна уу. Энэ бол Шанхайн номын дэлгүүрийн ердийн л нэг өдрийн дүр зураг. Энэ Хятадууд ямар ч их ном уншдаг юм бэ дээ. Суучихсан, зогссон чигээрээ, бүр шалан дээр хэвтчихсэн уншиж байгаатай таарлаа. Инээдтэй ч юм шиг, бас атаархмаар, биширмээр санагдсаныг нь яана. Номын амтанд орно гэдэг ямар ч амттан, ямар ч үнэт эдлэлээс илүү “кайф”-ыг бидэнд өгдөг. Юутай ч сонирхолтой сайхан санагдсан энэ агшинд дарсан хэдэн зурагаа илгээж байна. Тэднээс бидэнд санаа, сургамж авах эргэцүүлж бодох зүйл бий гэж бодож байна.
